Tayrona NP is het bekendste nationaal park van Colombia, een must see in het noorden van het land aan de Caribische Zee. Hoewel ik wist dat we in de drukste periode van het jaar reisden, had ik nergens gehoord of gelezen dat de toegangstickets uitverkocht konden raken! Sold out, HELP, wat nu?

Aankomst in Tayrona

Op woensdag vlogen we vanuit Medellín naar Santa Marta. Je vliegtuig landt bijna in de zee dus ik was al impressed van bij aankomst. Met onze chauffeur (geregeld door Riksja Travel) reden we in twee uur naar de Angel Lodge, onze slaapplaats op 200 meter van de ingang van Tayrona NP. Helemaal mooi georganiseerd hé!

Hoe het normaal gaat

Tayrona is een nationaal park van 12000 hectaren groot op het land en 3000 hectaren in zee. Toch wandelen de meeste toeristen maar door een beperkt deel van het park. Je kan in Tayrona blijven slapen (zeer back-to-basics, in hangmatten of tenten), en dan heb je tijd om te gaan duiken of met een boot naar een van de eilandjes te gaan. Wij wilden gewoon in één dag wandelen van ingang Zaíno naar Cabo San Juan del Guía. Praktisch gezien wordt gezegd dat je je toegangsticket aan het loket aan de ingang koopt. Of je kan ‘eventueel’ je ticket online via de website bestellen. Woensdagavond namen dus een kijkje op die website, en onze donderdag bleek uitverkocht! Euh, wat? ‘Dat zal wel online zijn, aan het loket zullen er nog wel zijn zeker?’

Tayrona is open van 8 uur tot 17 uur, dus je zorgt best dat je er van bij de opening bent. Een ticketje kost tegenwoordig 63.000 COP. Die prijs is hoger dan wat er in de nochtans recente Lonely Planet staat, en wat ik op blogs vond. Niet schrikken dus als de prijs tegen jouw bezoek alweer verhoogd is. Voor die prijs mag je zo lang in het park blijven als je wil, ook meerdere dagen.

Mijn angst werd waarheid: de tickets waren uitverkocht. En we waren maar één dag in Tayrona! Wat nu?

We waren niet de enigen in deze onverwachte situatie. Sommige verbaasde toeristen dropen af, en sommigen bleven staan om een ticket voor de volgende dag te kopen. Wij hadden maar één dag, en wilden dus koste wat het kost binnen geraken.

De alternatieve ingang van Tayrona

Er kwam een dame naar ons toe die zei dat er wél nog tickets waren als je in het park de nacht zou doorbrengen. Ik speelde het spel even mee, maar liet het voorstel toch maar gaan, want dat was helemaal niet onze bedoeling.

En toen kwam er nog een meisje langs: aan de ingang van Calabazos waren er wel nog tickets! Vreemd vond ik dat, want of mensen nu via ingang 1 of 2 binnengaan, wat is het verschil? Soit, Colombiaanse logica.

Hoe werkt het:

• Je neemt een motor van Zaíno naar Calabazos. Motors zijn daar de lokale taxi’s, de chauffeurs zijn vriendelijke jongens met een extra helm voor hun passagier, dus no worries. De rit duurt zo’n 10 minuten.
• Je betaalt een paar duizend COP om een kort stukje door de ‘comunidad’ te wandelen, voor je aan de echte ingang bent.
• De ingang! Zorg dat je zeker genoeg cash bij je hebt om je tickets te betalen. Ik kon pas geloven dat alles in orde was toen ik het bandje om mijn pols had 🙂
• Dan kan je beginnen wandelen, maar de eerste vijf kilometer zijn niet bijster interessant. Er zijn ook jongens met motors, dus wij klommen voor 10.000 COP elk op een motor om dat eerste stuk te overbruggen. Helemaal top! Weet dat je best langs links afstapt van zo’n motor, niet langs rechts want dan kan je je been serieus verbranden, zoals ik, kuch.
• And so we were ready to go! 🙂
• Alles bij elkaar hebben we samen zo’n 45.000 COP extra betaald om hier te geraken. 11 euro dus.

Het wandelpad langs deze kant is echt in de jungle, modderig wanneer het geregend heeft, met enkele vrij steile stukken. Op een gegeven moment bleek het normale pad (naar Pueblito) door de indígenas (de inheemse bevolking) gesloten, maar Maps.me (een offline navigatie-app, zeker downloaden!) toonde ons gelukkig nog een alternatief pad. Toen ik na 2,5 uur wandelen de zee zag opduiken, voelde het echt als een overwinning. We arriveerde op Playa Nudista, haha! Daar waren maar een handvol toeristen, fantastisch dus! Slechts één bezoeker zette de naam van het strand ook om in de praktijk, haha!

Vandaar liepen we in westelijke richting in de richting van ‘de mensen’. En daar bleken inderdaad alle toeristen te zijn.

Eerlijk? Ik denk dat we de coolste weg hebben genomen om Tayrona in één dag te zien! Als je binnenkomt langs de Zaíno ingang, wandel je eigenlijk heen en terug langs dezelfde weg, terwijl je vanuit Calabazos in een lus wandelt. Eigenlijk zou ik dus iedereen aanraden om via Calabazos binnen te gaan 🙂

In 2020 zal Tayrona NP gesloten zijn in februari, dan wordt het park gereinigd door de indígenas. Je herkent ze aan hun witte kleed.

Extra weetjes

• Op 10 kilometer van Tayrona gingen we lekker eten op het strand bij Don Samuel. We aten er ceviche en rijst met garnalen, jummie! Daar dacht ik: hoezo, kan het strand in Tayrona NP dan nóg mooier zijn dan hier? Ja dus 🙂
• Zwemmen in Tayrona kan gevaarlijk zijn, let dus heel goed op! Strand La Piscina (‘zwembad’) is meer afgeschermd door rotsen, daar is het veiliger om te zwemmen
• Hoewel Tayrona een must see is, lees je dat sommige mensen niet akkoord zijn dat het park wordt uitgebaat door een Franse firma, en het niet meer in handen is van de Colombiaanse overheid. Benieuwd hoe dat verhaal zal evolueren
• Ik las op blogs en Tripadvisor enkele negatieve ervaringen (bestolen enzo!) over Tayrona, hoe bizar. Trust me: het is de moeite!

Als je HIER de Lonely Planet koopt, dan verdien ik er ook een minicentje aan! Probeer het eens uit, dan weet ik hoe het werkt 😉

Liefs,

SVRine

x x x